Auteur: admin

Niet de strijd van het verleden, maar de hoop voor de toekomst moet vooraan staan in onze gedachten.

Dit jaar hebben we alweer met een honderdtal vrijwilligers van Platform B deelgenomen aan de vele kerstvieringen in Limburg. Verdeeld in kleine groepjes hebben we op kerstavond, kerstnacht en de eerste kerstdag in totaal 30 plaatsen bezocht.

Beringen, Bree, Opitter, Bocholt, Diepenbeek, Lommel Kerkhoven, Sint-Truiden, Heusden, Hasselt, Genk, Winterslag, Waterschei, Zwartberg, Bilzen, Zonhoven,… Dit jaar zelfs ook in Diest!

Telkens weer was er een warm onthaal. Op vele plaatsen mochten onze vrijwilligers de boodschap van vrede en saamhorigheid, geschreven door het team van Platform B; voorlezen tijdens of na de mis.

Over het algemeen waren alle bezoeken positief. We voelden en hoorden dit in de boodschappen die tijdens en na de viering werden gegeven. Ook de kerkgemeenschap sprak haar tevredenheid uit in de korte gesprekken die ze na het programma met onze vrienden hadden. Het applaus van onze vrienden na de voorgelezen teksten was daar ook een indicatie van.

Naast een woordje van vrede en de lekkernijen in sommige kerken, hebben we dit jaar ook kaarsjes uitgedeeld als symbool van het delen van het licht.

De woorden van de deken in Eigenbilzen nemen we mee als ‘huistaak’ om ons verder in te zetten voor de dialoog!

‘Ik ben ondertussen al 65 en voor het eerst komen er moslims ons feliciteren met Kerstmis’!

Shame on me…!

Hieronder kan je de volledige boodschap lezen van Platform B dat is overhandigd/voorgelezen tijdens de kerstvieringen:

Geachte

Samenleven is een kunst en wij zijn de kunstenaars!

In een tijd waarin relaties onder druk staan, gemeenschappen afbrokkelen en gezamenlijkheid niet meer vanzelfsprekend is, is het een meer dan ooit gevraagde kunst, de kwaliteit van onze relaties aandacht te geven, te onderhouden en te verdiepen.

Net zoals tijdens andere heilige dagen en nachten creëert de Kerstperiode een ruimte waar we deze kunst kunnen beoefenen. Daarin zijn we allemaal leraren en leerlingen tegelijk. We hebben leerruimtes nodig, waarin we samen komen, telkens weer, om in gemeenschap met elkaar ons relatiebewustzijn uit te bouwen. Net zoals vandaag!

Samen willen leven is ook verbinding zoeken. Verbinding is het scheppen van een band tussen mensen. Ontmoeten in plaats van mijden, verbinden in plaats van scheiden, vriendschap in plaats van angst. Dat is de sfeer van deze heilige dagen.

Ontmoeten is een sterke manier van verbinding.

‘Ontmoeting tussen mensen van oprecht geloof en overtuiging is een essentiële taak voor mensen van goede wil’ schrijft Fethullah Gülen. Deze inspiratiebron voor vele moslims gelooft er sterk in dat het bevorderen van de dialoog, en de toenadering tussen de verschillende gemeenschappen, een belangrijke aanleiding kan zijn voor het installeren van vrede en verdraagzaamheid.

In De schreeuw om de vrede, schrijft Paus Franciscus het volgende: “Wij gelovigen moeten ons op alle mogelijke manieren inzetten voor vrede. Het is onze plicht om harten te ontwapenen en op te roepen tot verzoening tussen volkeren. Religies zijn en zouden een grote bron van en voor vrede moeten zijn”.

Er zijn bepaalde hulpbronnen die wij gemeenschappelijk hebben, zoals de lucht die we inademen en het water dat we drinken. Doordat deze bronnen zo wijdverbreid beschikbaar zijn,  maken ze alles wat we doen mogelijk. Geloof is zo een bron. Net zoals zuivere lucht ademhaling mogelijk maakt, maakt geloof en geloofspraktijk, in bredere zin, het samenleven ook mogelijk en mooi. Zowel het Christendom als de Islam beschikken over genoeg (soms nog onontgonnen) bronnen om een sterke brug naar elkaar toe te bouwen.

Niet de strijd van het verleden, maar de hoop voor de toekomst moet vooraan staan in onze gedachten.

Ieder mens, iedere gelovige kan het verschil maken. Hoe wij praten, denken en schrijven over elkaar én over de andere kan een verschil maken. Ouders met hun kinderen, een leraar voor de klas, een bakker met zijn klanten, …

Christenen doen dat met frisheid vanuit het Evangelie, de Islam vraagt hetzelfde maar dan vanuit de Koran.

‘O mensheid, Wij hebben jullie geschapen uit een man en een vrouw en wij hebben jullie tot volken en stammen gemaakt opdat jullie elkaar leren kennen’ zegt Allah in de Koran.

Moge ons gebed en onze smeekbeden voor elkaar de band tussen onze gemeenschappen versterken. Laten we dit gemeenschappelijk gebed dan ook aangrijpen als kans om naar elkaar te luisteren en elkaar te ontmoeten.

Wij bidden voor elkaar in deze gezegende periode.

Ter gelegenheid van het geboortefeest van Jezus Christus, vrede zij met Hem, wensen we u een Zalig en gezegend Kerstfeest. We wensen u het allerbeste maar vooral de wedergeboorte van de menselijkheid.

‘DE REST VAN ONS LEVEN; een breed, warm verhaal over opgroeien in een wankele wereld, over familiebanden, migratie en de veerkracht om telkens opnieuw te beginnen. Een verhaal over groeien, met alles wat daarbij hoort: missen, zoeken, een thuis vinden. 

In samenwerking met de Interculturele Raad en de Stedelijke Bibliotheek van Beringen organiseerde Platform B een avond met de auteur van het boek, namelijk Els Beerten. Het interview werd afgenomen door onze voorzitter, Bahattin Koçak. 

Het was een leuk gesprek met interessante antwoorden over migreren, ontwortelen, familiebanden en de zoektocht naar een warm onderdak. Ook een sterke inleiding van schepen Ann-Sofie Overstijns over samen leven.  

“We hebben de oorlog meegemaakt, we hebben de vrede zien komen, jullie kunnen de wereld aan” aldus Els Beerten. 

Mooie afsluiter in tijden als vandaag, een uitspraak om je aan vast te klampen in deze onrustige tijden.  

Het boek is zeker een aanrader! 

Na een verplichte onderbreking van twee jaar omwille van coronaperikelen hebben de leden Platform B en Vuslat de handen in elkaar geslagen om opnieuw een groots Ramadandiner te organiseren. 150 gasten waren ingegaan op de uitnodiging om aanwezig te zijn op de volksiftar van beide verenigingen in De Kardijk in Beverlo. Onder andere de nieuwe deken Mathieu Plessers, een aantal schepenen en gemeenteraadsleden van de Stad Beringen maar ook leerkrachten, jonge ondernemers, leden van andere verenigingen alsook nieuwkomers waren gisterenavond aanwezig.

Voorafgaand aan de maaltijd was er nog een kort welkomstwoordje door de twee gastheren: Ramazan Tarcan voor Vuslat vzw en Bahattin Koçak voor Platform B. Na de maaltijd kreeg de nieuwe deken van Beringen, Mathieu Plessers het woord waar hij de nadruk legde op het samen leven in verbondenheid. Voor hem was het ook een aangename kennismaking met de Beringenaren, moslim of niet. Nadien werd de boodschap van de bisschoppen voorgelezen door Jos Wouters, oud-directeur van De Horizon. Ieder jaar schrijven de bisschoppen een boodschap ter gelegenheid van het einde van de Ramadan.

De avond werd verder opgefleurd met een gezellig concert van de drie aanwezige muzikanten die een waar beeld van vrede via muziek naar voren brachten. Liederen uit zowel Griekenland als Turkije tonen dat muziek ook verbindt.

De Kardijk was dus de ideale plaats voor verbondenheid tussen culturen en geloofsgemeenschappen.
Dat benadrukte ook Bahattin Koçak, coördinator van Platform B in zijn toespraak: “Wat deze periode dit jaar nog specialer maakt is het samenvallen van de Ramadan, Pasen en het Joodse Pesach. Hoogtijden voor vele gelovigen dus. Pasen en Ramadan zijn een bron van hoop, van nieuw leven, vrede, dialoog en solidariteit. De diepere inhoud van de Ramadan is wakker worden met de ziel, nieuwe vrienden maken en vooral vrede vinden! Dankzij de Ramadan en ook andere feesten kunnen vreemden en onbekenden, misschien zelfs vijanden, vrienden worden. Dat was vandaag ook zo in deze zaal. We hebben bewust mensen zelf een plaats gegeven zodat ze met onbekende gezichten aan tafel zouden zitten en kennis zouden maken. Onbekend werd vandaag bekend. Stel je bijvoorbeeld voor hoe anders België zou kunnen zijn als elk gezin een maand lang een ander gezin zou uitnodigen om elke avond met hen te dineren. Ga samen zitten aan tafel, voer een gesprek over het dagelijkse leven, over uw bekommernissen en blijdschappen, over alledaagse dingen, met collega’s, buren, voorbijgangers! Dergelijke gastvrijheid kan een stad, een buurt, een gemeenschap, een natie transformeren in een vredevolle maatschappij. Daarom gaan we voortaan altijd het woordje volksiftar gebruiken. Ramadan gaat dus net zo goed over het maken van nieuwe vrienden als over het opgeven van eten voor een aantal uren. Maar het gaat allemaal om het vinden van vrede” zei Koçak.

Op het einde van de avond kregen de gasten nog een klein aandenken mee.

Op dinsdag 19 april organiseerden Fedactio Limburg en Platform B samen, na een onderbreking van twee jaar, opnieuw een iftardiner in De Barrier te Houthalen-Helchteren. 160 deelnemers, bestaande uit leden vanuit de Limburgse federaties, verenigingen, politiek, onderwijs, academische wereld, medische wereld, ondernemers, religieuze instellingen, sport- en kunstwereld genoten na twee coronajaren van een weerzien gevuld met lekker eten, vele gesprekken en humor. De gastspreker tijdens de avond was de gouverneur van Limburg, Jos Lantmeeters.

De humor en presentatie werd voorzien door de Limburgse stand-upcomedian Erhan Demirci. Voor het iftardiner zelf gaf hij een show gevuld met grappen over de Ramadan, corona, onderwijs tijdens corona en de provincie Limburg waarbij hij de aanwezigen niet enkel deed lachen maar ook liet nadenken over deze thema’s. Nadien kreeg de gouverneur van Limburg Jos Lantmeeters het woord. Tijdens zijn uiteenzetting sprak de gouverneur eerst over de taken van een gouverneur om nadien een brug te slaan naar Fedactio en al de aanwezigen door een oproep te doen tot samenwerking om samen de uitdagingen van Limburg aan te gaan. “Mijn deur staat altijd voor jullie open, laten we samen werken aan onze samenleving” was de boodschap die hij meegaf. Na de uiteenzetting van de gouverneur volgde een oproep tot het gebed om nadien te genieten van een heerlijk diner.
Tijdens de avond kregen een aantal gasten ook de kans hun gedachten en gevoelens te delen met de andere aanwezigen. Zo sprak Johan Danen, Volksvertegenwoordiger voor Groen, over het samen schrijven van een positief verhaal tegen polarisatie. Wim Dries, burgemeester van stad Genk, begon zijn woorden met de in Limburg gekende uitspraak “in de mijn is iedereen zwart” om zo te spreken over de troeven die Limburg in handen heeft omwille van de diverse samenleving. Ererector van de UHasselt professor Luc De Schepper sprak op zijn beurt over het belang van onderwijs en deed een oproep om samen werk te maken van een hogere doorstromingsgraad van Limburgers met migratieachtergrond naar het hoger onderwijs. Veerle Schuyten, departementshoofd Media en Toerisme aan de PXL gaf de boodschap ‘durf te vragen en in gesprek gaan’ mee om zo niemand te veroordelen zonder de persoon eest te kennen. Ann-Sofie Vanoverstijns, de jonge en kersverse schepen van Zorg, Welzijn en Samenleven van de stad Beringen, zei dat ze voor de eerste keer deelnam aan een iftar en benadrukte het belang van samenleven. Biostaticus Geert Molenberghs sprak over de moeilijke coronaperiode en benadrukte het samenhorigheidsgevoel die er was in Limburg gedurende de lockdowns. Oud-voorzitter van voetbalclub KRC Genk Herbert Houben onderstreepte de rol die voetbal en sport in het algemeen kunnen spelen binnen de diverse samenleving van Limburg. Serge Casier, stafmedewerker van het Bisdom Hasselt vertelde hoe mooi dat het was om na Kerstmis nu ook tijdens de Ramadan moslims en christenen samen te zien komen.
Verder tijdens de avond werd er genoten van een heerlijk dessert en kregen de aanwezigen de kans om te netwerken.

Wereldgebedsdag 2022 was weer een mooie gelegenheid om in gebed en voor het gebed samen te komen.

Traditiegewijs wordt dit de eerste vrijdag van maart gedaan. Dit jaar kwamen de vertegenwoordigers van de deelnemende religies en levensbeschouwingen samen in de kerk van Godsheide in Hasselt.

Namens Platform B heeft onze voorzitter een korte boodschap voorgedragen. Dit jaar was het thema HOOP.  Een honderdtal aanwezigen zorgden voor een mooi moment van verbinding en saamhorigheid.

Hieronder kan u de volledige bijdrage namens de moslims lezen:

ISLAM

Allah zegt in de Koran het volgende:

Zeg: “Mijn dienaren! Als jullie tegen jezelf onmatig zijn geweest moeten jullie de hoop op de barmhartigheid van God niet opgeven. God vergeeft al de zonden; Hij is de vergevende, de barmhartige.

Kortom, Hij zegt  het volgende:

“… wanhoopt niet aan de barmhartigheid van Allah…”,

Deze woorden herhalen zich verschillende keren in de Koran;

Toen Yusuf/Jozef in een put werd achtergelaten door zijn broers was het Allah die hem geruststelde met deze woorden.

Toen Mozes met de farao moest praten en toen Ibrahim/Abraham op de brandstapel stond, waren het dezelfde woorden die hen geruststelde.

Zelfs toen Maria beviel van Jezus, zonder dat een man haar had aangeraakt en ze niet wist wat te antwoorden aan de Joodse priesters, was het Allah die haar geruststelde met dezelfde woorden.

Vandaag zegt Allah hetzelfde:

“… wanhoopt niet aan de barmhartigheid van Allah…”,

Met andere woorden; heb hoop!

Geloof is een waardevolle bron van en voor hoop en één van de aspecten dat het mens-zijn ook versterkt. Het geeft ons allen vooral een positieve kijk op de toekomst.

De profeet Jezus zegt op het einde van zijn leven op aarde, in het evangelie van Johannes:“ Ik zal u niet verweesd achterlaten. Nog een korte tijd en gij ziet mij niet meer.  Maar ik zal u een andere Helper geven om voor altijd bij u te blijven: de Geest van Waarheid. Hij blijft bij u en zal in u zijn”.

HOPEN BETEKENT VERTROUWEN HEBBEN IN ALLAH, IN GOD, IN DE SCHEPPER!

Maar ook in zijn schepselen, de mens. Want wij zijn het die door Hem als khalief, als vertegenwoordiger van Hem, zijn aangeduid.

Iemand die hoopt en dit ook uitstraalt, is alsof hij een soort licht bezit en dit ook doorgeeft aan anderen. Want hoop is een fakkel, hoop is licht,
Hoop doet leven! Wil je leven en laten leven, blijf dan hopen.

Ik denk hierbij aan het verhaal van de vier kaarsen. U kent het waarschijnlijk wel.

Heel langzaam brandden eens vier kaarsen.
De omgeving was zo rustig dat men ze kon horen spreken.

De eerste kaars zei:
“Ik ben de VREDE.
Ik deed zolang mijn best opdat mensen geen ruzie zouden maken,
dat ze geen wapens zouden gebruiken,
dat ze niet zouden slaan voor een meningsverschil.
Maar er blijft oorlog overal,
Wat heeft het voor zin dat ik voor hen brand?
Niemand, kan mij beletten dat ik uitdoof.”
Haar vlammetje werd vlug kleiner en doofde uit.

De tweede kaars zei:
“Ik ben het VERTROUWEN.
Meestal kan ik gemist worden.
Dus heeft het geen zin meer dat ik blijf branden.
Want ik leer mensen om te geloven in het leven zelf en in elkaar.
Ik leer hen dat ze samen iets moois kunnen maken,maar ze luisteren niet.
Hun vertrouwen is zo klein.
Mensen vertrouwen niet eens meer hun eigen hart,en geloven niet in het waarom van hun bestaan.”
Wanneer ze stopte met praten, blies ze zichzelf met een laatste zuchtje uit.

Op haar beurt sprak zachtjes de derde kaars:
“Ik ben de LIEFDE.
Ik heb de kracht niet gekregen om te blijven branden.
De mensen negeren me. Ze vergeten zelfs hun naasten te beminnen.
Ik had zo gehoopt dat ik mensen kon helpen om elkaar warmte te geven
en het gevoel dat er altijd iemand ook van hen hield – zelfs al wist men dat niet.”
Ze wachtte niet langer en doofde uit.

Plots kwam er een kind aan
en zag de drie gedoofde kaarsen.
“Waarom branden jullie niet langer?”
riep het kind vol onzekerheid uit.
De drie kaarsen spraken
en vertelden hoe slecht het met hen ging.
Nadat dit alles gezegd was
begon het kind te wenen.

Toen zei de vierde kaars:
“Wees niet bang, mijn kind.
Nu ik nog brand
kunnen we de andere kaarsen weer aansteken.
Want ik ben de HOOP!”
Met glanzende ogen nam het kind de kaars van de hoop
en stak de andere kaarsen weer aan.

Vrede, vertrouwen en liefde waren de eerste drie kaarsen. Alle drie verloren hun ‘functie’ en brandden niet meer omdat de mensheid terrein verloor op vlak van vrede, vertrouwen en liefde. Maar de vierde kaars bleef branden. Niet alleen voor zichzelf maar eerder voor de andere kaarsen. De vierde kaars zorgde ervoor dat de andere telkens terug licht en warmte konden geven.

De kaars van hoop zegt ons het volgende:

-Maak je geen zorgen, als alle kaarsen ter wereld flikkeren en doven, zal ik de vonk blijven dragen die het vuur start.  

Hoop laat dus echt leven. Het is het vuur dat alles kan aanwakkeren.

Ik hoop dan ook dat wij allen blijven flakkeren en zorgen dat vrede, liefde en vertrouwen blijven branden.

Hoop laat een mens geloven in een goed einde, hoop laat een mens daadwerkelijk werken om doelen te bereiken.

Zonder hoop zou de mens nooit ontwikkeld zijn. Het is de drijfveer geweest voor alle ontwikkelingen en bewegingen die in de gehele geschiedenis van de wereld hebben plaatsgevonden.

In elke ideologie en samenleving is de hoop aanwezig. De hoop op een goed einde, een beter toekomst… Elke groep mensen gebruikt deze hoop om aansporing te vinden en om kracht te putten voor de doelen die zij nastreven. Elke gemeenschap leeft onder andere ook van hoop…… hoop om iets op te bouwen en hoop om het hoogste te bereiken. 

Deze hoop uit zich in verschillende vormen. Zo zal iemand die aan de lotto meedoet hopen op de hoofdprijs. Een gokverslaafde zal hopen op winst. Maar ook een hard werkende boer zal hopen op een goede oogst.

Problemen waren er duizend jaar geleden ook en zijn er jammer genoeg vandaag nog steeds. Maar telkens is de mensheid erop vooruitgegaan door hoopvolle mensen.

De auteur van het Turkse volkslied, Mehmet Akif Ersoy schrijft het volgende over hoop:

-Wanhoop is een diepe moeras. Als je erin valt, zal je verdrinken. Blijf hopen en hou je vast aan vastberadenheid, kijk dan eens wat er gebeurt. Zij die leven, leven altijd in hoop.

De wereldwijd bekende mysticus Roemi zegt het volgende over hoop:

-Waar pijn is, zullen genezingen volgen;

waar armoede is, zal rijkdom volgen.

Waar vragen zijn, zullen antwoorden gegeven worden;

Waar schepen zijn, zal water stromen.

Besteed minder tijd aan het zoeken naar water en verwerf jezelf dorst!

Dan zal er overvloedig water stromen van boven en van beneden-.

“Hoop is iets dat we soms méér nodig hebben dan voedsel, water of aarde. We hebben vandaag meer nood aan geduldige, vastbesloten gidsen die verwardheid en beproevingen weerstaan en nooit wanhopig zijn.” zegt Fethullah Gülen, een andere waardevolle bron van hoop.

Ik wil afsluiten met te zeggen, inshallah, met Gods wil, hoop ik dat u blijft hopen. Dat de hoop in ieder van ons niet bij woorden en een gevoel blijft, maar ook in daden wordt omgezet.

Vergeet niet dat daar waar er een ruïne is, is er ook hoop op een schat!