Prof. Mehmet Ates , Caglayan, Juni 2023
Dialoog is het gesprek tussen twee of meer mensen. De etymologische oorsprong van het
woord is de Oudgriekse taal (Grieks) en wordt gevormd door de combinatie van de woorden
‘dia’; en ‘logos’. Dia betekent ‘door’ of ‘tussen’ en logos betekent ‘woord’ of ‘betekenis’.
Het oorspronkelijke woord kan in het Turks worden vertaald als "de gedachte volgen".
Je kunt zeggen dat dialoog vandaag de dag een van de belangrijkste kwesties is, nu de
inzichten op elk platform afnemen. Er zijn een aantal stappen waarmee rekening moet
worden gehouden bij het voeren van een dialoog, die de hoekstenen van elke dialoog
vormen. Deze stappen die tot een echte dialoog leiden, zijn vertrouwen, liefde en wederzijds
begrip.
Hoewel we hier de fasen van de dialoog zullen bespreken in de context van onze relaties met
mensen van andere geloofsovertuigingen, kunnen we ze feitelijk beschouwen als fasen die in
allerlei sociale relaties moeten worden gevolgd. Het is mogelijk om deze stappen te
overwegen, van relaties tussen echtgenoten tot ouder-kindrelaties of relaties met mensen
uit andere culturen.
Het eerste item is ‘vertrouwen’. Dit concept omvat ook zelfvertrouwen. Het belangrijkste
kenmerk van onze Profeet (vrede zij met hem) voordat hij een profeet werd, was ‘Amin’.
Betrouwbaar zijn is een van de onafscheidelijke eigenschappen van profeten. Deze kwaliteit
van onze Profeet (vrede zij met hem) staat altijd op de voorgrond, van zijn familierelaties tot
zijn burenrelaties en interstatelijke relaties.
We mogen niet vergeten dat niets kan beginnen zonder vertrouwen in welke sociale relatie
dan ook. Van vriendschappen tot partnerschappen: communicatie kan niet beginnen zonder
vertrouwen. Het opbouwen van vertrouwen kost tijd. Het is noodzakelijk om te proberen
vertrouwen te winnen door te voldoen aan de criteria van de Sunnah van Allah en te streven
naar het ideaal zonder de feiten te negeren.
Bij het opbouwen van een ‘generatie van vertrouwen’ is het essentieel dat we levens
opbouwen die gebaseerd zijn op langetermijnactie en vertrouwen. Het is absoluut
noodzakelijk dat we altijd prioriteit geven aan het scheppen van vertrouwen door hier de
grootst mogelijke aandacht aan te besteden, vooral in onze betrekkingen met de westerse
wereld. Het opbouwen van een leven op lange termijn, gebaseerd op vertrouwen, vereist
langdurig actief geduld en doorzettingsvermogen. Het scheppen van vertrouwen, zonder
haast, omringd door het principe van gehoorzaamheid, zullen de belangrijkste muren zijn die
ons beschermen. We haasten ons misschien om elkaar te leren kennen, maar voordat we
ons haasten om het uit te leggen, moeten we werken aan het opbouwen van vertrouwen.
Na de vertrouwensfase komt ‘liefde’. Ware liefde is wanneer twee mensen of
gemeenschappen van elkaar houden zonder iets terug te verwachten. Ontmoeten op het
gemeenschappelijke punt van universele menselijke waarden en onvoorwaardelijk
liefhebben en geliefd worden, is essentieel in de dialoog. Er is belangrijk goed nieuws in de
Surah Maryam voor degenen die geloven en goede daden verrichten. Dit goede nieuws is
het opbouwen van "maveddet", dat wil zeggen liefde: ‘ Voor degenen die geloven en
aanvaardbare en goede daden verrichten, creëert de Barmhartige liefde in de harten van
mensen .'(Koran-Maria 19/96).
Uit de goddelijke verklaring wordt begrepen dat een belangrijke voorwaarde voor liefhebben
en geliefd worden het hebben van geloof en het doen van goede daden is. De reikwijdte van
rechtvaardige daden is zeer breed. Het varieert van het nauwgezet naleven van de eisen van
de islam door een moslim tot de kleinste hulp die hij aan een vriend geeft.
Nadat de fase van de liefde voorbij is, begint de periode waarin de gesprekspartners elkaar
wat beter leren kennen en samen nadenken over enkele kwesties, die we "teâruf" en
"mükâşefe" kunnen noemen, dat wil zeggen de periode van elkaar leren kennen en
ontdekken. Het woord "taâruf", dat ook als woord in de Koran wordt gebruikt, betekent het
begrijpen van de waarheid van een onderwerp of persoon door elkaar te leren kennen,
elkaar te overdenken, elkaars waarheden te verkennen en in overweging te nemen.
Samenleven is mogelijk door elkaar te kennen. Mensen die elkaar niet goed kennen, gaan
door met hun leven als mensen van verschillende werelden, zelfs als ze op dezelfde plek
wonen. Teâruf is een tweekanaalspad; Terwijl onze gesprekspartners ons proberen te leren
kennen, hebben wij ook de mogelijkheid om hen te leren kennen. Ooghoogte, dat wil zeggen
op hetzelfde niveau zijn als de gesprekspartners en sommige dingen op dezelfde lijn kunnen
delen, is belangrijk om elkaar te leren kennen.
De identiteit van een persoon wordt geregistreerd met zijn persoonlijkheid. Het belangrijkste
is om persoonlijkheden te herkennen, en gedrag is de samenvatting van persoonlijkheden.
Gedurende deze periode accepteert en houdt uw gesprekspartner van u met uw waarden.
Dit is wat toeval is: onderzoek en verkenning in positieve zin… Als er in de eerste twee fasen
geen tekort is, is de periode van elkaar ontdekken en leren kennen snel voorbij en begint de
laatste stop, de echte dialoog. .
Een echte dialoog is de vierde periode wanneer de gesprekspartners (op een empathische
manier) beginnen te denken en te schrijven zoals elkaar. Voor een moslim kan het gevolg zijn
dat de gesprekspartner beseft dat wat hij ziet de tolerante islam is. Als ze eenmaal van je
houden, zullen ze ook een belangrijke rol spelen bij het (h)erkennen van je waarden. Er komt
een tijd dat uw gesprekspartners uw waarden beter beginnen te begrijpen en uit te leggen
dan u. We kunnen hiervan tientallen voorbeelden zien in de hedendaagse westerse wereld.
De volgorde van vertrouwen, liefde en tolerantie die we proberen uit te leggen voordat we
overgaan tot een echte dialoog kan variëren van persoon tot persoon en van geografie tot
geografie, maar wat we moeten weten is dat, ongeacht in welke volgorde ze ook zijn, een
echte dialoog niet mogelijk is. gemaakt zonder deze drie stappen te doorlopen. Deze drie
fasen volgen elkaar niet in een rechte lijn op, maar in een goede cirkel. Naarmate de
tolerantie toeneemt, zullen ook het vertrouwen en de liefde toenemen.
Dienstbaarheid is een manier om iedereen op zijn eigen manier en in zijn eigen positie te
accepteren en elkaar te ontmoeten op de gemeenschappelijke noemer van universele
menselijke waarden. Het is ook belangrijk om onze gesprekspartners zich geen zorgen te
maken over deze kwestie, en deze fase moet worden opgelost tijdens de periode van
vertrouwen. Het belangrijkste probleem is de redelijke presentatie van gemeenschappelijke
waarden in de vorm van ‘het opbouwen van de cultuur van samenleven in de wereld, de
versmelting van harten en het sultanaat van harten’. Universele menselijke waarden; Het
wordt beschreven als de som van principes gefilterd uit alle hemelse religies, morele
waarden en moderne wetenschappen.
Iedereen die de dialoog aangaat, bezoekt de genoemde haltes. Om ervoor te zorgen dat de
dialoog productief en permanent is, mogen er tijdens deze perioden geen onderbrekingen
plaatsvinden. Het raamwerk van deze concepten is representatie en beleefdheid.
Representatie en beleefdheid; het is als het cement van de concepten vertrouwen, liefde,
samenwerking en echte dialoog. Het pad van alle profeten moet vertegenwoordigd worden.
Representatie is voor ons een heel belangrijk concept en loopt altijd vóór op communicatie,
omdat representatie de grootste communicatie is. De Metgezellen van de Grot worden
wakker nadat ze eeuwenlang in de grot hebben geslapen, en wanneer ze een van hen naar
de markt sturen, adviseren ze hem zachtaardig en voorzichtig te zijn.
Vertegenwoordiging en beleefdheid; het zijn spirituele sleutels die gesloten deuren openen.
Zonder deze sleutels is het niet mogelijk harten te ontgrendelen.
De dialoog wordt tot stand gebracht door gebeurtenissen uit het verleden in de huidige
periode te evalueren en de gesprekspartners op hun eigen manier te accepteren zonder
daarbij stil te staan. Door vriendelijk te zijn in onze relaties wordt de dialoog altijd
gemakkelijker. De maatstaf voor de dialoog met iedereen is het tot stand brengen van
contact met de gesprekspartners, terwijl we onze eigen waarden behouden. Als we ons niet
bewust zijn van onze eigen waarden en openstaan voor assimilatie, dat wil zeggen als we
handelen zonder onze waarden te beschermen, kunnen we ons op zeer verkeerde paden
bevinden als we proberen een dialoog aan te gaan.
Hoewel bevooroordeelde en kwaadwillende mensen probeerden de bruggen van dialoog en
eilanden van vrede tussen verschillende culturen te voorkomen, zijn ze daar niet in geslaagd.
Een permanente en oprechte dialoog is ook een middel om bruggen van vrede te bouwen,
die als een erfenis van generatie op generatie overgaan. Om de dialoog productief te laten
zijn, moet deze drie kwaliteiten hebben: oprechtheid, nederigheid en het verlangen om
geïnformeerd te worden.
De manier om maatschappelijke ‘kwalen’ zoals racisme, egoïsme en discrminatie, die we uit
de geschiedenis hebben geërfd, uit te bannen, is door middel van dialoog.
