Wereldgebedsdag 2022 was weer een mooie gelegenheid om in gebed en voor het gebed samen te komen.
Traditiegewijs wordt dit de eerste vrijdag van maart gedaan. Dit jaar kwamen de vertegenwoordigers van de deelnemende religies en levensbeschouwingen samen in de kerk van Godsheide in Hasselt.
Namens Platform B heeft onze voorzitter een korte boodschap voorgedragen. Dit jaar was het thema HOOP. Een honderdtal aanwezigen zorgden voor een mooi moment van verbinding en saamhorigheid.
Hieronder kan u de volledige bijdrage namens de moslims lezen:
ISLAM
Allah zegt in de Koran het volgende:
Zeg: “Mijn dienaren! Als jullie tegen jezelf onmatig zijn geweest moeten jullie de hoop op de barmhartigheid van God niet opgeven. God vergeeft al de zonden; Hij is de vergevende, de barmhartige.
Kortom, Hij zegt het volgende:
“… wanhoopt niet aan de barmhartigheid van Allah…”,
Deze woorden herhalen zich verschillende keren in de Koran;
Toen Yusuf/Jozef in een put werd achtergelaten door zijn broers was het Allah die hem geruststelde met deze woorden.
Toen Mozes met de farao moest praten en toen Ibrahim/Abraham op de brandstapel stond, waren het dezelfde woorden die hen geruststelde.
Zelfs toen Maria beviel van Jezus, zonder dat een man haar had aangeraakt en ze niet wist wat te antwoorden aan de Joodse priesters, was het Allah die haar geruststelde met dezelfde woorden.
Vandaag zegt Allah hetzelfde:
“… wanhoopt niet aan de barmhartigheid van Allah…”,
Met andere woorden; heb hoop!
Geloof is een waardevolle bron van en voor hoop en één van de aspecten dat het mens-zijn ook versterkt. Het geeft ons allen vooral een positieve kijk op de toekomst.
De profeet Jezus zegt op het einde van zijn leven op aarde, in het evangelie van Johannes:“ Ik zal u niet verweesd achterlaten. Nog een korte tijd en gij ziet mij niet meer. Maar ik zal u een andere Helper geven om voor altijd bij u te blijven: de Geest van Waarheid. Hij blijft bij u en zal in u zijn”.
HOPEN BETEKENT VERTROUWEN HEBBEN IN ALLAH, IN GOD, IN DE SCHEPPER!
Maar ook in zijn schepselen, de mens. Want wij zijn het die door Hem als khalief, als vertegenwoordiger van Hem, zijn aangeduid.
Iemand die hoopt en dit ook uitstraalt, is alsof hij een soort licht bezit en dit ook doorgeeft aan anderen. Want hoop is een fakkel, hoop is licht,
Hoop doet leven! Wil je leven en laten leven, blijf dan hopen.
Ik denk hierbij aan het verhaal van de vier kaarsen. U kent het waarschijnlijk wel.
Heel langzaam brandden eens vier kaarsen.
De omgeving was zo rustig dat men ze kon horen spreken.
De eerste kaars zei:
“Ik ben de VREDE.
Ik deed zolang mijn best opdat mensen geen ruzie zouden maken,
dat ze geen wapens zouden gebruiken,
dat ze niet zouden slaan voor een meningsverschil.
Maar er blijft oorlog overal,
Wat heeft het voor zin dat ik voor hen brand?
Niemand, kan mij beletten dat ik uitdoof.”
Haar vlammetje werd vlug kleiner en doofde uit.
De tweede kaars zei:
“Ik ben het VERTROUWEN.
Meestal kan ik gemist worden.
Dus heeft het geen zin meer dat ik blijf branden.
Want ik leer mensen om te geloven in het leven zelf en in elkaar.
Ik leer hen dat ze samen iets moois kunnen maken,maar ze luisteren niet.
Hun vertrouwen is zo klein.
Mensen vertrouwen niet eens meer hun eigen hart,en geloven niet in het waarom van hun bestaan.”
Wanneer ze stopte met praten, blies ze zichzelf met een laatste zuchtje uit.
Op haar beurt sprak zachtjes de derde kaars:
“Ik ben de LIEFDE.
Ik heb de kracht niet gekregen om te blijven branden.
De mensen negeren me. Ze vergeten zelfs hun naasten te beminnen.
Ik had zo gehoopt dat ik mensen kon helpen om elkaar warmte te geven
en het gevoel dat er altijd iemand ook van hen hield – zelfs al wist men dat niet.”
Ze wachtte niet langer en doofde uit.
Plots kwam er een kind aan
en zag de drie gedoofde kaarsen.
“Waarom branden jullie niet langer?”
riep het kind vol onzekerheid uit.
De drie kaarsen spraken
en vertelden hoe slecht het met hen ging.
Nadat dit alles gezegd was
begon het kind te wenen.
Toen zei de vierde kaars:
“Wees niet bang, mijn kind.
Nu ik nog brand
kunnen we de andere kaarsen weer aansteken.
Want ik ben de HOOP!”
Met glanzende ogen nam het kind de kaars van de hoop
en stak de andere kaarsen weer aan.
Vrede, vertrouwen en liefde waren de eerste drie kaarsen. Alle drie verloren hun ‘functie’ en brandden niet meer omdat de mensheid terrein verloor op vlak van vrede, vertrouwen en liefde. Maar de vierde kaars bleef branden. Niet alleen voor zichzelf maar eerder voor de andere kaarsen. De vierde kaars zorgde ervoor dat de andere telkens terug licht en warmte konden geven.
De kaars van hoop zegt ons het volgende:
-Maak je geen zorgen, als alle kaarsen ter wereld flikkeren en doven, zal ik de vonk blijven dragen die het vuur start.
Hoop laat dus echt leven. Het is het vuur dat alles kan aanwakkeren.
Ik hoop dan ook dat wij allen blijven flakkeren en zorgen dat vrede, liefde en vertrouwen blijven branden.
Hoop laat een mens geloven in een goed einde, hoop laat een mens daadwerkelijk werken om doelen te bereiken.
Zonder hoop zou de mens nooit ontwikkeld zijn. Het is de drijfveer geweest voor alle ontwikkelingen en bewegingen die in de gehele geschiedenis van de wereld hebben plaatsgevonden.
In elke ideologie en samenleving is de hoop aanwezig. De hoop op een goed einde, een beter toekomst… Elke groep mensen gebruikt deze hoop om aansporing te vinden en om kracht te putten voor de doelen die zij nastreven. Elke gemeenschap leeft onder andere ook van hoop…… hoop om iets op te bouwen en hoop om het hoogste te bereiken.
Deze hoop uit zich in verschillende vormen. Zo zal iemand die aan de lotto meedoet hopen op de hoofdprijs. Een gokverslaafde zal hopen op winst. Maar ook een hard werkende boer zal hopen op een goede oogst.
Problemen waren er duizend jaar geleden ook en zijn er jammer genoeg vandaag nog steeds. Maar telkens is de mensheid erop vooruitgegaan door hoopvolle mensen.
De auteur van het Turkse volkslied, Mehmet Akif Ersoy schrijft het volgende over hoop:
-Wanhoop is een diepe moeras. Als je erin valt, zal je verdrinken. Blijf hopen en hou je vast aan vastberadenheid, kijk dan eens wat er gebeurt. Zij die leven, leven altijd in hoop.
De wereldwijd bekende mysticus Roemi zegt het volgende over hoop:
-Waar pijn is, zullen genezingen volgen;
waar armoede is, zal rijkdom volgen.
Waar vragen zijn, zullen antwoorden gegeven worden;
Waar schepen zijn, zal water stromen.
Besteed minder tijd aan het zoeken naar water en verwerf jezelf dorst!
Dan zal er overvloedig water stromen van boven en van beneden-.
“Hoop is iets dat we soms méér nodig hebben dan voedsel, water of aarde. We hebben vandaag meer nood aan geduldige, vastbesloten gidsen die verwardheid en beproevingen weerstaan en nooit wanhopig zijn.” zegt Fethullah Gülen, een andere waardevolle bron van hoop.
Ik wil afsluiten met te zeggen, inshallah, met Gods wil, hoop ik dat u blijft hopen. Dat de hoop in ieder van ons niet bij woorden en een gevoel blijft, maar ook in daden wordt omgezet.
Vergeet niet dat daar waar er een ruïne is, is er ook hoop op een schat!
