Platform B deelt kerstbollen uit

Ter gelegenheid van Kerstmis delen de vrijwilligers van Platform B dit jaar een kerstbol aan hun kerstvierende kennissen, vrienden en buren.  

In een aantal Limburgse gemeenten gaan de vrijwilligers rond met een boodschap van vrede en saamhorigheid. Het is de bedoeling om met een bescheiden kerstbol een plaatsje te vragen aan de kerstboom. Net zoals we allen deel uitmaken van dezelfde samenleving, delen we ook de vreugde van Kerstmis, het feest van het Licht.   

Samen met de symbolische kerstbol wordt er ook een kerstboodschap meegegeven. “De geboorte van Jezus Christus (vrede zij met Hem) en de positieve sfeer dat op een warme manier in vele kringen wordt beleefd, is een aanmoediging voor gelovigen om samen te komen en elkaar te steunen. De laatste jaren heeft de kerstperiode, net zoals bij de Ramadan voor de moslims, de stroming van toenadering versterkt.  

De beste manier om te vertellen wie je bent, is zijn wat je wilt vertellen. Ontmoeting tussen mensen van oprecht geloof en overtuiging is een essentiële taak voor mensen van goede wil”. 

De volledige tekst kan je onderaan lezen. 

Licht staat centraal in de vele godsdiensten, zo ook in de Islam. Moslims vieren geen Kerstmis zoals de Christenen maar voelen actief de sfeer van deze feest. Op het werk, op straat, op school, in de winkels… Het uitgangspunt van deze bescheiden activiteit is het feit dat er de afgelopen jaren veel toenadering is tijdens de Ramadanperiode, dus waarom ook niet tijdens Kerstmis?   

De leden van Platform B gaan huis aan huis met deze boodschap en een kerstbol om een bescheiden bijdrage te leveren aan een harmonische samenleving.  

Ook burgemeesters en schepenen van een aantal gemeenten krijgen een kerstbol, als burgervader van al hun inwoners.  

Platform B werd opgericht met de missie om de interculturele dialoog te bevorderen, het denken en de uitwisseling van meningen over de ondersteuning en bevordering van democratie en vrede te stimuleren alsook een gemeenschappelijk platform voor religie en    informatie-uitwisseling te bieden. 

Volledige kerstboodschap:

Boodschap ter gelegenheid van Kerstmis 

Het team van Platform B wenst u een zalig Kerstmis en een gezegend 2021! 

Beste,    

                                                        
Ter gelegenheid van het geboortefeest van Jezus Christus wensen we u een Zalig Kerstfeest

De geboorte van Jezus Christus (vrede zij met Hem) en de positieve sfeer dat op een warme manier in vele kringen wordt beleefd, is een aanmoediging voor gelovigen om samen te komen en elkaar te steunen. De laatste jaren heeft de kerstperiode, net zoals bij de Ramadan voor de moslims, de stroming van toenadering versterkt. 

Leren samen leven is een uitdaging en het beste middel is dialoog. Want dankzij dialoog kunnen we streven naar een vreedzame samenleving met respect voor elkaars verschillen. De hedendaagse wereld, geregeerd door een teugelloos wereldwijd kapitalisme, is in zware moeilijkheden. De kloof tussen rijken en armen blijft toenemen op een angstaanjagende manier en niemand in enige leidinggevende positie lijkt dit in te zien of erom bekommerd te zijn. Onze planeet sterft, door verontreiniging en massale ecologische schade door tientallen jaren van economische ontwikkeling. Er wordt meer en meer individualistisch en populistisch gedacht en gepraat. Terwijl er ook veel collectieve trauma’s zijn; oorlog, armoede, racisme, discriminatie… en vandaag corona! 

2020 is ongetwijfeld voor de hele mensheid een onwezenlijk vreemde periode.  

Niet alleen wij, maar het leven zelf, heel de wereld lijkt wel zijn adem in te houden. Gelovig of niet, we beseffen met zijn allen hoe er nieuwe ruimte ontstaat om de waarheid van het leven te zien, te erkennen. Maar tegelijkertijd beseffen we ook een sterk gevoel van geloof, van hoop, van liefde. 

Wie weet wordt deze ‘coronatijd’ een aanzet voor bijsturingen en hervormingen in onze wereld. Crisissen kunnen een moment van genade, van wending inhouden. Net zoals tijdens de Ramadan hopen we dat Kerstmis zorgt voor een blijvende bezinning in de hoofden, in de mentaliteit van mensen. Dat we elkaar leren ontmoeten, bejegenen en behoeden als kwetsbare tijdsgenoten. Enkel in het besef van kwetsbaarheid kan echt vertrouwen ontluiken. 

Het is ook een tijd waar we de nood aan elkaar maar ook de nood aan verbondenheid sterker voelen. 

Corona heeft ons laten beseffen dat de blootstelling van één persoon aan een virus de hele wereld kan beïnvloeden. 

Dat het leven van één persoon, ongeacht ras of religie, net zo kostbaar is als het leven van de hele mensheid en dus moet beschermd worden. 

Dat we moeten samenwerken voor het welzijn en de gezondheid van mensen over de grenzen heen. Zelfs al denken en geloven we niet hetzelfde, ook al hebben we niet dezelfde etniciteit; mensen aan de andere kant van de wereld maken ook deel uit van ons. 

Corona heeft ons laten beseffen dat de mensheid inderdaad één grote familie is. Niets in de wereld is onafhankelijk van elkaar. 

Dat menselijke waarden belangrijker zijn dan economische belangen. Dat het investeren in de gemeenschappelijke toekomst van de mensheid belangrijker is dan vele andere zaken. 

Eén virus laat ons inzien dat liefde en verbondenheid de grootste kracht is om mensen te laten leven.  

Dit is wat ons heeft aangespoord voor deze toenadering. 

Onze jongeren gaan langs de rusthuizen en laten de ouderen voelen dat ze niet alleen zijn. Velen laten brieven achter bij hun buren om hen vrijwillig te helpen met allerlei zaken. Het is misschien een aanmoediging voor ons allen, gelovig of niet, om samen te komen en elkaar te steunen. 

Misschien kunnen we op deze manier liefde laten heersen tegenover egoïsme en onverschilligheid. 

Een nieuw maatschappelijk bewustzijn, een nieuwe geboorte van hoop en een bewustwording van het ethische in ieder van ons ontstaat. 

Onze wonden maar ook vreugdes brengen ons dichter bij elkaar. Net zoals ook met Kerstmis. 

Erkenning langs beide kanten, op zijn minst een empathische houding aannemen, betrokken zijn en positieve nieuwsgierigheid tonen kan helpen in de intermenselijke relaties. 

De beste manier om te vertellen wie je bent, is zijn wat je wilt vertellen. Ontmoeting tussen mensen van oprecht geloof en overtuiging is een essentiële taak voor mensen van goede wil. Vredestichting is een weerspiegeling van het karakter van God/Allah. 

Met deze brief wensen wij u een gezegend feest. 

    

Het bestuur van Platform B

Platform B solidair in tijden van Ramadan

Platform B heeft tijdens de Ramadan voedselpakketten uitgedeeld in Sint-Truiden en in Hechtel-Eksel. Eén van de waarden van de vastenmaand is ook solidariteit. Platform B heeft dit in de praktijk omgezet in het uitdelen van voedselpakketten ten voordele van mensen in armoede en eenzamen.

In Sint-Truiden werd dit gedaan i.s.m. vzw OnderOns en in Hechtel-Eksel/Peer was Sint-Vincentius partner in het delen van deze pakketten. ‘Met giften en sponsoring van jonge moslims en ondernemers uit Limburg hebben we dit kunnen realiseren’.

Platform B is een vereniging die zich inzet voor meer verbondenheid en dialoog tussen alle Limburgers maar ook buiten de provinciegrenzen. ‘We streven ernaar dat mensen uit verschillende levensbeschouwingen en culturen elkaar meer zouden durven te benaderen om samen aan een leefbaardere maatschappij in België te bouwen’.

In tijden van Corona…

Op initiatief van onze voorzitter hebben leden van verschillende levensbeschouwingen een korte boodschap opgenomen. Het zijn bezinningsteksten waar de slachtoffers van het virus worden herdacht, maar ook ideeën omtrent heel het gebeuren. Deze boodschap is ook een steun voor alle zorgverleners.
De tekst van onze voorzitter:

In tijden van Corona

We beleven met zijn allen een onwezenlijk vreemde periode. Ik hoop dat het met u allen goed gaat in deze tijden van Corona. Hopelijk loopt alles veilig en wel…

Niet alleen wij, maar het leven zelf, heel de wereld lijkt wel zijn adem in te houden. Gelovig of niet, we beseffen met zijn allen hoe er nieuwe ruimte ontstaat om de waarheid van het leven te zien, te erkennen. Tegelijkertijd besef ik voor mezelf een sterk gevoel van geloof, van hoop, van liefde.

Wie weet wordt deze ‘coronatijd’ een aanzet voor bijsturingen en hervormingen in onze wereld. Crisissen kunnen een moment van genade, van wending inhouden. Het meest van al hoop ik vurig op een blijvende bezinning in de hoofden, in de mentaliteit van mensen. Dat we elkaar leren ontmoeten, bejegenen en behoeden als kwetsbare tijdsgenoten. Enkel in het besef van kwetsbaarheid kan echt vertrouwen ontluiken.

Het is ook een tijd waar we de nood aan elkaar maar ook de nood aan verbondenheid sterker voelen.

Corona heeft ons laten beseffen dat de blootstelling van één persoon aan een virus de hele wereld kan beïnvloeden…”

Dat het leven van één persoon, ongeacht ras of religie, net zo kostbaar is als het leven van de hele mensheid en dus moet beschermd worden.

Dat we moeten samenwerken voor het welzijn en de gezondheid van mensen over de grenzen heen. Zelfs al denken en geloven we niet hetzelfde, ook al hebben we niet dezelfde etniciteit; mensen aan de andere kant van de wereld maken ook deel uit van ons.

Corona heeft ons laten beseffen dat de mensheid inderdaad één grote familie is. Niets in de wereld is onafhankelijk van elkaar.

Dat door het feit we nu met zijn allen SAMEN BEVEN we het belang van SAMEN LEVEN beseffen.

Dat wij niet zijn gemaakt om vijandig tegenover elkaar te staan.

Corona heeft ons laten beseffen dat zelfs de grootste en machtigste economieën machteloos kunnen staan tegen een virus. Dat geld en rijkdom niet zo waardevol zijn als gezondheid.

Dat menselijke waarden belangrijker zijn dan economische belangen. Dat het investeren in de gemeenschappelijke toekomst van de mensheid belangrijker is dan vele andere zaken.

Dat de mensheid haar rijkdom niet hoeft te gebruiken om elkaar te doden, maar om elkaar in leven te houden.

Nu bidden 7 miljard mensen in vele landen dat de onderzoeken zo snel mogelijk resultaat leveren. Maar naast deze onderzoeken heeft Corona ons laten beseffen dat er voldoende liefde en vertrouwen nodig is in de harten om de mensheid te dienen.

Eén virus laat ons inzien dat liefde de grootste kracht is om mensen te laten leven. Italianen gaan op de balkons van hun huizen zingen en bidden voor vrede en voor broederschap.

Onze jongeren gaan langs de rusthuizen en laten de ouderen voelen dat ze niet alleen zijn. Velen laten brieven achter bij hun buren om hen vrijwillig te helpen met allerlei zaken. Het is misschien een aanmoediging voor ons allen, gelovig of niet, om samen te komen en elkaar te steunen.

Ik hoop dat de hele mensheid blijft zingen over liefde, vriendschap en broederschap.

Misschien kunnen we op deze manier liefde laten heersen tegenover egoïsme en  onverschilligheid.

Deze tijden vergelijk ik met een tuin. Enerzijds is er de storm dat het virus met zich meebrengt, anderzijds planten vele mensen nieuwe zaadjes van hoop, liefde, vertrouwen… Een nieuw maatschappelijk bewustzijn, een nieuwe geboorte van hoop en een bewustwording van het ethische in ieder van ons ontstaat.

Leren samen leven is een uitdaging en de beste middel hiervoor is dialoog. Want dankzij dialoog kunnen we streven naar een vreedzame samenleving met respect voor elkaars verschillen.

De hedendaagse wereld, geregeerd door een teugelloos wereldwijd kapitalisme, is in zware moeilijkheden. De kloof tussen rijk en arm blijft toenemen op een angstaanjagende manier. Niemand in enige leidinggevende positie lijkt dit in te zien of erom bekommerd te zijn. Onze planeet sterft, door verontreiniging en massale ecologische schade door tientallen jaren van economische ontwikkeling.

Er wordt meer en meer individualistisch en populistisch gedacht en gepraat.

Terwijl er ook veel collectieve trauma’s zijn; oorlog, armoede, racisme, discriminatie,…

In onze eigen geschiedenis vind je de aanwezigheid van Marokkaanse soldaten die voor de bevrijding van Europa kwamen vechten of Ottomaanse zeelui die in Nederland de protestante gemeenschap heeft beschermd. Terreuraanslagen die wij collectief hebben meegemaakt hebben slachtoffers onder ons allemaal gemaakt.

Maar we hebben ook collectieve successen. Denk maar aan het Belgisch elftal maar ook aan de bijzondere plaats die allochtone gemeenschappen innemen in onze economie… Een overwinning op Corona zal hopelijk ook een collectief succes worden.

Onze wonden maar ook vreugdes brengen ons dichter bij elkaar.

Heel het Corona-gebeuren versterkt bij mij het verantwoordelijkheidsgevoel om ook na te denken.

Dit is niet zomaar iets om, eens als het voorbij is, te vergeten. Juist andersom kan het een ommekeer zijn in vele maatschappelijke maar ook humane zaken. Zonder kritiek te willen uiten op wie of wat hierachter zit, denk ik bvb aan ons, de mens, die zich heer en meester waant van (bijna) alles. Maar kijk, één virus heeft ons klein gekregen. Al decennia lang lijden mensen maar ook de natuur door toedoen van andere mensen, denk maar aan de klimaatsverandering maar ook (kans) armoede, sociale achterstand etc…

De eenheid die vandaag ontstaat, heeft nooit echt bestaan in het bestrijden van al die maatschappelijke ziektes en kwalen.

Mijn hoop is dat Corona ons laat inzien dat we op de eerste plaats allemaal mensen zijn en dat we een grote verantwoordelijkheid dragen naar heel de mensheid toe. En dat we ons, na Corona, verder blijven inzetten voor elkaar en voor de hele mensheid. 

De natuur heeft ons niet nodig, wij hebben de natuur nodig.

Ik besef voor mezelf de nietigheid en hoe klein ik eigenlijk ben. Anderzijds besef ik de verantwoordelijkheid die God/Allah aan ons heeft gegeven. Hij verklaart in de Koran de mens als zijn khalief op aarde. Maar gedraag ik mij ook zo? 

Veel zaken om over na te denken en te praten.

 Moge Allah/God, de mensheid zo snel mogelijk redden van deze ramp, de zieken spoedig genezen en kracht geven aan degenen die hun dierbaren hebben verloren. Moge Hij het zorgpersoneel, overheidsfunctionarissen en allen die zich inzetten om deze virusuitbraak te bestrijden, bijstaan.

In de Koran zegt Allah:

“Als iemand een leven redt, het is alsof hij het leven van de hele mensheid heeft gered”. Hieruit durf ik stellen dat alle zorgverleners vandaag redders van de gehele mensheid zijn.

Laten we op de eerste plaats, naast al onze naasten, ook aan hen denken en bidden voor hen.

Bahattin Koçak

Voorzitter Platform B

Muzikale meditatie met Rumi in kerk

Muzikale meditatie met Rumi in kerk Oud-Waterschei

Op zaterdag 15 februari vonden meer dan zestig geïnteresseerden de weg naar de kerk van Oud-Waterschei. De Werkgroep Interlevensbeschouwelijke Dialoog Limburg had een gevarieerde avond in elkaar gestoken waarin de figuur van Rumi centraal stond. Rumi is een dichter en mysticus uit de 13de eeuw, geboren in Perzië en gestorven in Konya (nu Turkije).

Rumi is één van de belangrijkste figuren uit de Perzische dichtkunst en erg invloedrijk voor de latere soefi-mystiek. Hij is ook bekend onder de naam Mevlana. In Konya (Turkije) stichtte hij de Mevlevi orde (dansende derwisjen). Zelf een moslim, stond hij bekend om zijn interreligieuze houding en pleidooien voor verdraagzaamheid.
Onze voorzittter Bahattin Koçak stelde deze belangrijke figuur aan het publiek voor en plukte enkele fragmenten uit zijn werk. Tussendoor konden de aanwezigen luisteren naar het optreden van een saz-gezelschap onder leiding van Ismail Erdoĝdu. Voor en na de uiteenzettingen brachten Jef Houbrechts (klankschalen) en Koen Fossey (elektronische klanken + shamanic drums) verstillende meditatieve muziek.
Het publiek was heel divers van samenstelling en achtergrond, en daarom was de babbel bij de receptie achteraf erg leerrijk. Haast iedereen van de meer dan zestig aanwezigen bleef hangen aan de dranktafel, in dit wondermooie decor van de kerk van Oud-Waterschei.
(foto’s: Jo Ketsman)

Allah in Europa

‘Allah in Europa’. Dat was wat ons op een donderdagavond samenbracht met Jan Leyers, de maker van de gelijknamige documentaire over moslims in Europa. Tien jaar na ‘De weg naar Mekka’ verkende Jan Leyers de Islam in Europa.

Groeit er zoiets als en Europese versie van de islam? Is dat ook wat moslims zelf willen? En valt het alom heersende wantrouwen jegens de islam te overwinnen? Op zoek naar antwoorden trok Jan Leyers van Sarajevo naar Brussel. Hij ging met Bosnische moefti’s op bedevaart, maakte een moslimkamp in de Hongaarse poesta mee, werd wegwijs gemaakt in een Parijse banlieue en ging in Londen met de voorzitter van een shariaraad op pad. Jan Leyers luisterde naar traditionele gelovigen en nieuwe bekeerlingen, naar liberalen en fundamentalisten, naar de stem van de kenner en de stem van de straat. Met de oren van een seculiere westerling die op zijn zeventiende rotsvast geloofde dat de toekomst van Europa er één zou zijn zonder religie en vandaag verbaasd aanziet hoe het opperwezen terrein herovert.

‘Allah in Europa’ is het relaas van een tocht door een wereld die zich niet in cijfers of statistieken laat vatten. Een meeslepend avontuur dat ontroert en ontreddert, onthutst en hoop inboezemt.

Voor de leden van Platform B was vooral de focus op moslims in België het uitgangspunt. De diversiteit in de moslimgemeenschap, de verschillende opvattingen, de moeilijkheden om een moslim(a) te zijn in de Belgische samenleving en nog vele andere zaken… De eerste avond met Jan Leyers was te kort om alles te bespreken. Volgende afspraak met Jan in het voorjaar van 2020.

Soefisme; een kennismaking

7 november 2019 C-Mine Genk Vandaag heeft de boekvoorstelling van “Soefisme; een kennismaking” plaatsgevonden in C-Mine te Genk. Het was een boeiende uiteenzetting van de vertaler Marc Colpaert. ‘Vroeger had het soefisme geen naam, maar was het een werkelijkheid’. Nu heeft het een naam, maar je moet zoeken naar de werkelijkheid achter de naam. Die zoektocht maakt William Chittick in dit boek’, vertelde Marc. In een maatschappij waarin de grote religies nog steeds tegenover elkaar staan en waarin het wantrouwen naar de islam voor veel maatschappelijke onrust zorgt, is de centrale boodschap van het soefisme, waarin harmonie, schoonheid en liefde een centrale rol vervullen, uitermate actueel. ‘Het was een monnikenwerk, maar tegelijk een verademing om dit boek te vertalen. Ook een soort eerherstel aan de islam’ aldus Colpaert die zelf cultuurfilosoof is. Voor de aanwezigen was dit een unieke kans om meer inzicht te krijgen op de spirituele en humane kant van de Islam. Inhoudelijk ging het vooral over de essentie van het soefisme maar ook vergelijkingen tussen de islamitische en christelijke spiritualiteit en mystiek. In zijn uiteenzetting stelde Colpaert ook dat soefisme een middel kan zijn tegen de huidige maatschappelijke problemen zoals polarisatie, extremisme en radicalisme. De avond werd georganiseerd door Platform B en geleid door onze voorzitter Bahattin Koçak.

Enkele vragen die deze avond aan bod kwamen:

  1. Waarom de nood aan dit boek?
  2. Wat is soefisme (in een notendopje)? Hoe zou je soefisme uitleggen aan ‘dummies’? Wat is de achtergrond van het soefisme? Wat is de essentie van het soefisme?
  3. Is er een verband tussen religie, klassieke mystiek en volksmystiek?
  4. Wat is de relatie tussen het soefisme en de Islam? Is er bvb een verschil tussen de islam die een soefie belijdt en de islam die een gewone moslim belijdt?
  5. Zou je het soefisme als een aparte strekking naast de Islam zetten?
  6. Kan je soefisme vergelijken met iets uit het christendom?
  7. Hoe wordt je een soefie? Zijn er, indien ja welke, voorwaarden om een soefie te worden? Wie kan/mag zich een soefie noemen?
  8. Kan een niet-moslim ook het soefisme belijden?
  9. Wat is de plaats van het soefisme of de filosofie achter het soefisme binnen de globale islam? Zijn er veel volgers of is het eerder een beperkt (elite)groepje?
  10. Soefisme; is dat nog iets van vandaag? Is er een toekomst (en eventueel een rol weggelegd) voor het soefisme vandaag de dag?
  11. Kan soefisme een middel zijn tegen de huidige maatschappelijke problemen zoals polarisatie, extremisme, radicalisme etc?
  12. Soefisme wordt vaak voorgesteld als iets dat open staat voor dialoog en een tolerantere versie van de Islam. Is de Islam zelf dat dan niet?
  13. Soefisme wordt ook sterk geassocieerd met het humanisme omdat het op de eerste plaats de mens centraal stelt. Het wordt ook gezien als de meest humanistische kant van de Islam. Klopt dit?
  14. Bij soefisme denken we hoofdzakelijk aan Roemi, de wereldwijd bekende dichter/poëet en de wervelende derwisjen? Klopt dit? Zijn er andere grote namen?

FranciscanCall4Peace

Ook Platform B steunt de vredesactie ‘FranciscanCall4Peace

800 jaar geleden deed Franciscus van Assisi het ondenkbare. In augustus 1219 trok hij in volle kruistochtentijd naar het kruisvaarderskamp in Damiate (Egypte) met de wens de sultan van Egypte te ontmoeten, de gedoodverfde vijand van het christendom. De paus had het westen massaal gemobiliseerd om ten strijde te trekken tegen de moslims en het Heilig Land te heroveren. Als enkeling probeerde Franciscus deze spiraal van geweld te doorbreken. Wars van het heersende vijanddenken, trok hij de sultan van Egypte tegemoet met een geheel eigen vredesmissie…

Enerzijds is er Francis, een ruiter in de provinciale Assisi, met een sterrenkijker, gevangengenomen als krijgsgevangene en een jaar gevangengezet, daarna vrijgelaten, mishandeld, slachtoffer van geweld.

Anderzijds een vergeten moslimprins, de jonge neef van de briljante Saladin, de beroemde tegenstander van Richard Leeuwenhart, die is opgegroeid in het paleis van de sultan en is klaargestoomd voor de troon in een opleiding die doordrenkt is van islamitisch leren.

Deze ontmoeting werpt licht op de oorsprong van de kruistochten van dehumaniserende retoriek tegenover niet-Europeanen en niet-christenen en hoe deze taal gebruikmaakte van iets primitiefs en gevaarlijks en gewelddadigs in de menselijke geest.

Niet alleen spreekt het direct tot enkele van de Oost-West-conflicten van vandaag, het verhaal zelf is zeer dramatisch met vele fascinerende wendingen en bochten, en met centrale karakters die boeiender zijn dan zelfs hun legendes beweren.

De oorlog leek geen einde te hebben. Maar toen ondernam Francis van Assisi één van de dapperste risico’s in de geschiedenis. Hij zette een stap in de richting van vredestichting door vijandige linies te overschrijden om de sultan te ontmoeten, de leider van een zogenaamd wrede en satanische vijand.

De sultan reageerde met één van de grootste humanitaire daden in de geschiedenis van de oorlogsvoering door de gehate kruisvaarders te redden van de honger toen de overstroming van de Nijl 50.000 soldaten had omringd.

De ontmoeting tussen deze twee moedige mannen heeft het gif uit het conflict weggezogen en uiteindelijk deze schijnbaar eindeloze oorlog beëindigd.

Deze ontmoeting inspireert ook oplossingen voor de negatieve sfeer waarin we ons vandaag bevinden. De actie FranciscanCaal4peace laat ons ook afvragen waarom ontmoetingen zoals deze vaak vergeten zijn en zelfs onbestudeerd, terwijl de details van de oorlog tot in de nauwe puntjes wel geweten zijn. Waarom ligt de focus van de geschiedenis niet op de inspanningen van deze twee gelovige mannen? Want dit kan een fundament worden van verbondenheid, saamhorigheid en vrede.

Ontmoeting tussen mensen van oprecht geloof en overtuiging is een essentiële taak voor mensen van goede wil. Vredestichting is een weerspiegeling van het karakter van God. De sultan en de heilige Franciscus tonen ons de mogelijkheid van Gods bredere doeleinden om verschillende soorten mensen een weg naar vrede en wederzijds respect te helpen vinden, een les die essentieel is voor christenen en moslims.

Op 4 oktober 2019 om 14u, op het moment van het vrijdagsgebed van de moslims, zullen over heel het land de kathedrale klokken luiden. Een symbolische vredesactie om de ontmoeting van 800 jaar geleden extra in de kijker te zetten. Platform B nam ook deel aan een aantal ontmoetingen op deze dag.

Brief van de Franciscanen ter gelegenheid van ‘FranciscanCall4Peace’

​“Dat op iedere gebedstijd en wanneer de klokken luiden heel het volk over heel de aarde steeds lof en dank brengt aan de almachtige God” Franciscus van Assisi (1219)

Beste moslimvrienden,

Salaam! Vrede en alle goeds! Binnen de Franciscaanse gemeenschap vieren wij dit jaar dat de Heilige Franciscus van Assisi 800 jaar geleden sultan Malek Al-Kamil van Egypte ontmoette. Franciscus trok naar het Midden-Oosten in 1219 en in de Egyptische havenstad Damietta kwam het tot deze bijzondere historische ontmoeting. We ervaren dit nog steeds als een sterk voorbeeld van dialoog. Twee vreemden ontmoetten elkaar in vrede, met één adem en hartslag voor God. De een was en bleef christen, de ander was en bleef moslim. De ontmoeting heeft een bijzonder effect gehad, in het bijzonder op Franciscus. Hij had geloofsverwantschap gevoeld met een moslim en was onder de indruk door de oproep tot gebed die klonk doorheen stad en streek. Kort daarop schreef hij de tekst hierboven in een brief aan de stadsbestuurders en de religieuze verantwoordelijken van zijn orde. In het voetspoor van Franciscus willen wij op vrijdag 4 oktober 2019 wereldwijd de klokken laten luiden tijdens het islamitische vrijdaggebed. We herdenken op deze hoogdag het heengaan van Franciscus van Assisi. We wensen zo Franciscus’ verlangen om samen God te loven wereldwijd waar te maken. Wij willen ons die dag biddend bij jullie, onze moslimbroeders & zusters, aansluiten. Van Franciscus is ook het Loflied op de Allerhoogste. Een christelijk gebed dat in zijn vormgeving duidelijk geïnspireerd is door en verwant is met de 99 schone Namen van Allah. In een gezamenlijk verlangen naar broederlijkheid, verbondenheid en vrede zou het symbolisch erg krachtig zijn als die vrijdag in de moskeeën de 99 schone Namen van Allah gereciteerd zouden worden, en in de kerken het Loflied van Franciscus. We zullen hiervoor een gebeds/bezinningskaart uitbrengen. Een website www.FranciscanCall4Peace.org zal dit initiatief ondersteunen en in kaart brengen over heel de wereld. Dit initiatief zal vanuit ‘TAU – Franciscaanse Spiritualiteit Vandaag’ en ‘KaVIS – Kapucijnen Vlaanderen Internationale Solidariteit’ georganiseerd en gecoördineerd worden. Wij hopen dat wij mogen rekenen op uw broederlijke deelname aan dit initiatief en dat wij zo samen op vrijdag 4 oktober 2019 om 14u. over heel de wereld een hoopvol teken kunnen geven van gebed, vrede en verzoening onder christenen en moslims en alle mensen van goede wil. Hopend onze vraag ter harte te willen nemen, groeten wij u.

Meer info? Neem contact op via info@franciscancall4peace.org

Dag van de Ashoera

Dag van de Ashoera

Op de 10e dag van de maand Moeharram, de eerste maand van de islamitische kalender, vieren moslims de Dag van Ashoera. Interessant om te weten is dat dit gebaseerd is op het Joodse Jom Kipoer of de Grote Verzoendag. Op deze dag is het belangrijk dat Joodse mensen vasten. Ook moslims vasten vaak op deze dag, alhoewel dit niet verplicht is. 

De Antwerpse vereniging vzw Inspiration organiseerde een boottocht met Ashoera als onderwerp. Na het ontbijt mocht de voorzitter van Platform B een korte toespraak houden over Ashoera en de symboliek hieromtrent;

Enkele passages:

“Op die dag van de maankalender hebben volgens islamitische bronnen tien belangrijke gebeurtenissen plaatsgevonden. De meest bekende gebeurtenis op deze dag en in kader van de Ashoera, is de redding van de profeet Noach, vzmh, samen met zijn volgelingen. Volgens één van de vertellingen reisden zij met de ark tijdens de zondvloed. Op de laatste dag werd al het voedsel dat was overgebleven op de ark verzameld en daar werd een heerlijke pudding van gemaakt. Dit heet de ashoerapudding. Deze pudding wordt door veel moslims gedeeld met buren en vrienden ter herdenking van al deze gebeurtenissen.

Kortom, op de tiende dag van de islamitische jaartelling herdenken moslims bovenstaande gebeurtenissen. In het bijzonder wordt lering getrokken uit het optreden van Noach. Deze profeet, dat beschouwd kan worden als de tweede vader van de mensheid, staat bekend om zijn verdraagzaamheid, geduld en overgave. Tijdens de laatste dagen van de zondvloed kampte de overlevenden met een tekort aan voedsel, aan boord van de Ark. Hij riep op om alle eten restjes bij elkaar te brengen waaruit de maaltijd of beter bekend “de pudding van Ashura” werd bereid. Ter nagedachtenis van deze dag bereiden moslims dan ook de pudding van Ashura tot op de dag van vandaag voor”.

… 
Persoonlijk vind ik dat juist in deze tijd van polarisatie, waarbij de discussies in onze samenleving gaan over polarisatie, radicalisering, terrorisme, oorlogen en vluchtelingen, een verzoenende boodschap zoals de dag van Ashoera hard nodig is. Het delen van voedsel en samen eten versterkt het contact tussen mensen ongeacht ras, geloof of ideologische achtergrond. Het biedt tevens gelegenheid om universele waarden zoals wederzijds begrip en respect te bevorderen.

“In deze, soms donkere dagen waarin onze wereld al jaren verkeert, wordt het samenleven tussen volkeren, culturen, godsdienstige gemeenschappen en beschavingen zwaar op de proef gesteld. Daarom is een ontmoeting als deze, waarin mensen met verschillende achtergronden elkaar willen ontmoeten om elkaar te bemoedigen en te sterken op de weg van de vrede, voor mij een lichtpunt en van grote waarde. Vandaag door de Ashoera, morgen Kerstmis of Pasen; een andere keer het lentefeest of De Ramadan en zo zijn er genoeg dagen en redenen om samen te komen”.

  … 

“De Ashoera staat symbool voor vele boodschappen. Ik ga proberen om in een notendopje enkele van deze boodschappen weer te geven. Een eerste boodschap klinkt misschien wat cliché maar is de meest gekende, nl. dat we met zijn allen op dezelfde boot zitten à (dit is onze wereld/land/maatschappij). Het is onze taak als mens om ervoor zorgen dat deze veilig en wel aanmeert. Deze boodschap staat symbool voor een gedeelde verantwoordelijkheid naar onze kinderen toe. We zijn misschien niet verantwoordelijk voor het verleden maar we kunnen wel onze verantwoordelijkheid opnemen voor de toekomst. Iedereen heeft een verantwoordelijkheid op deze boot. Niemand heeft het recht om het boot te doen zinken. Deze verantwoordelijkheid komt op de eerste plaats niet vanuit het geloof maar vooral omdat we mensen zijn. Dit is onze grootste gemeenschappelijke deler, maar ook het belangrijkste feit en waarheid om verbondenheid te creëerden”.

“Als het gaat over verantwoordelijkheid, denk ik meteen aan een quote van Fethullah Gülen, een hedendaagse Islamitische denker. Hij zegt het volgende:

 “Er is een nood aan een soort verantwoordelijkheidsethiek, een soort planetaire verantwoordelijkheid; een verantwoordelijkheid voor de wereld met ons, rondom ons en na ons. We zijn allemaal verantwoordelijk voor onze omgeving, onze familie en ONZE wereld”. (einde citaat)”

“In de Ashoerapudding zitten allerlei bestanddelen die afzonderlijk belangrijk zijn maar veel voorstellen net zoals de aanwezige culturen die verschillen met elkaar maar veel kunnen betekenen voor onze samenleving. Een belangrijk voorbeeld is waarschijnlijk het effect van Andaloesië en de moslims op Europa in de Middeleeuwen. Door de kleine bestanddelen met elkaar te combineren ontstaat er iets dat bruikbaar is voor een lekkere smaak, net zoals de verrijking van diversiteit en dialoog voor een sterke en leefbare multiculturele samenleving”.

“Een lekkere Ashoera maken is een beproeving  op zich. Net zoals samen leven ook een grote uitdaging is voor ons allen in deze tijden. De kunst van het samenleven bestaat erin om, ondanks alles wat er vandaag gebeurt op micro en macroniveau, voor een harmonie te zorgen.

We kunnen de wereld niet op ons eentje redden maar we kunnen wel enerzijds onze wil voor het goede tonen en anderzijds, in de mate van het mogelijke, een bijdrage leveren voor een harmonische samenleving”.

Festival van de Hoop

Op 20 september 2019 organiseerde de pedagogische begeleidingsdienst van het Bisdom van Hasselt een Festival van de Hoop. De voorzitter van Platform B werd gevraagd om een korte lezing te geven over hoop. De titel van zijn bijdrage luidde ‘Inshallah’ wat zo goed als “Als Allah het wil’ betekent. Een samenvatting van zijn lezing:

“Is er in deze tijden van crisissen nood aan hoop? Is geloof, islam of andere, een bron van hoop? Welke elementen in de inhoud en de beleving van mijn overtuiging bevatten aanzetten tot een ‘hoopvol leven’?”

“De centrale vraag is: ben ik op de eerste plaats mens of moslim?

Dé uitdaging was en is nog steeds om een goede mens en moslim te worden maar ook zorgen voor een leefbare omgeving voor iedereen; moslims, christenen, humanisten en alle anderen. Ondanks alle moeilijkheden en tegenslagen; denk maar aan 9/11, het alledaagse racisme en discriminatie, de economische crisis, landen die failliet gaan, de groeiende armoede, terrorisme, verzuring, onbegrip;… De vraag is dan natuurlijk hoe je nog hoopvol kan kijken naar de toekomst, als er toch zoveel slechte dingen gebeuren? Maar juist daar, op momenten van weemoed en wanhoop, kwam voor mij altijd het geloof ter hulp. Mijn geloof is mijn bron en hoop is één van de aspecten dat mijn mens-zijn en geloof ook versterkt. Het verruimt mijn visie en het geeft mij een positieve kijk voor de toekomst. …

Allah zegt in de Koran het volgende:

“… wanhoopt niet aan de barmhartigheid van Allah…”,

Deze woorden herhalen zich verschillende keren in de Koran; Toen Yusuf/Jozef in een put werd achtergelaten door zijn broers was het Allah die hem geruststelde met deze woorden. Toen Mozes met de farao moest praten, toen Ibrahim op de brandstapel stond, waren het dezelfde woorden die hen geruststelde. Zelfs toen Maria beviel van Jezus, zonder dat een man haar had aangeraakt en ze niet wist wat te antwoorden aan de priesters, was het Allah die haar geruststelde met dezelfde woorden. Vandaag zegt Allah hetzelfde:

“… wanhoopt niet aan de barmhartigheid van Allah…”,

Met andere woorden; heb hoop!” …

“HOPEN BETEKENT VERTROUWEN HEBBEN IN ALLAH!

Maar ook in zijn schepselen, de mens. Want wij zijn het die hem vertegenwoordigen op aarde. Daarom dat investeren in de mens o zo belangrijk is.

Iemand die hoopt en dit ook uitstraalt, is alsof hij een soort licht bezit en dit ook doorgeeft aan anderen. Want hoop is een fakkel, hoop is licht,

Hoop doet leven! Wil je leven en laten leven, blijf dan hopen. Hoop laat een mens geloven in een goed einde, hoop laat een mens daadwerkelijk werken om doelen te bereiken.

Zonder hoop zou de mens nooit ontwikkeld zijn. Het is de drijfveer geweest voor alle ontwikkelingen en bewegingen die in de gehele geschiedenis van de wereld hebben plaatsgevonden.

Voor alle duidelijkheid, hoop is niet alleen voor gelovigen. Hoop is in elk mens, elk individu aanwezig.” …

“INSHALLAH-

In de islam bestaan er een aantal uitdrukkingen om de bewondering en de dankbaarheid voor de schepper te uiten. Subhan’allah of maash’allah wanneer je iets moois, iets waardevols ziet, elhamdulillah als dankwoord in alles wat je meemaakt en zo ook insha’Allah om je vertrouwen in Hem te verwoorden.

Insha’Allah betekent ‘bij Gods wil’ of ‘met de wil van Allah’. De betekenis is vergelijkbaar met het christelijke Deo volente.

Het is een Arabisch woordje maar wordt door bijna alle moslims gebruikt. Het wordt vooral uitgesproken bij een toekomstverwachting, bijvoorbeeld een afspraak. Insha’Allah benadrukt voor mij mijn geloof in God/Allah.

Het laat mij geloven in een goed einde.
Insha’Allah geeft hoop, zowel aan degene die het zegt als aan degene die het hoort. In deze, soms donkere dagen waarin onze wereld al jaren verkeert, wordt het samenleven tussen volkeren, culturen, godsdienstige gemeenschappen en beschavingen zwaar op de proef gesteld.”

Pastadag voor mensen in armoede

De leden van Platform B blijven niet stil. Voor de maandelijkse ontbijtsessie werd er vandaag een koude pasta verzorgd voor de vrijwilligers en leden van Onder Ons, een vzw dat zich inzet voor mensen en gezinnen in armoede en eenzamen. Platform B heeft als missie dialoog, wederzijds respect, tolerantie, begrip, vrede en samenwerking tussen mensen met verschillende achtergronden te stimuleren. Zowel civiele initiatieven als doeltreffende beleidsmaatregelen zijn noodzakelijk om het samen-leven in onze steeds diversere maatschappij te garanderen. De vrijwilligers van Platform B zijn bezield door een geest van dienstbaarheid. Na de succesvolle iftaravond in mei was dit alweer een prachtig initiatief waarbij dialoog en sociale cohesie de belangrijkste ingrediënten waren.