Op initiatief van onze voorzitter hebben leden van verschillende levensbeschouwingen een korte boodschap opgenomen. Het zijn bezinningsteksten waar de slachtoffers van het virus worden herdacht, maar ook ideeën omtrent heel het gebeuren. Deze boodschap is ook een steun voor alle zorgverleners.
De tekst van onze voorzitter:
In tijden van Corona
We beleven met zijn allen een onwezenlijk vreemde periode. Ik hoop dat het met u allen goed gaat in deze tijden van Corona. Hopelijk loopt alles veilig en wel…
Niet alleen wij, maar het leven zelf, heel de wereld lijkt wel zijn adem in te houden. Gelovig of niet, we beseffen met zijn allen hoe er nieuwe ruimte ontstaat om de waarheid van het leven te zien, te erkennen. Tegelijkertijd besef ik voor mezelf een sterk gevoel van geloof, van hoop, van liefde.
Wie weet wordt deze ‘coronatijd’ een aanzet voor bijsturingen en hervormingen in onze wereld. Crisissen kunnen een moment van genade, van wending inhouden. Het meest van al hoop ik vurig op een blijvende bezinning in de hoofden, in de mentaliteit van mensen. Dat we elkaar leren ontmoeten, bejegenen en behoeden als kwetsbare tijdsgenoten. Enkel in het besef van kwetsbaarheid kan echt vertrouwen ontluiken.
Het is ook een tijd waar we de nood aan elkaar maar ook de nood aan verbondenheid sterker voelen.
“Corona heeft ons laten beseffen dat de blootstelling van één persoon aan een virus de hele wereld kan beïnvloeden…”
Dat het leven van één persoon, ongeacht ras of religie, net zo kostbaar is als het leven van de hele mensheid en dus moet beschermd worden.
Dat we moeten samenwerken voor het welzijn en de gezondheid van mensen over de grenzen heen. Zelfs al denken en geloven we niet hetzelfde, ook al hebben we niet dezelfde etniciteit; mensen aan de andere kant van de wereld maken ook deel uit van ons.
Corona heeft ons laten beseffen dat de mensheid inderdaad één grote familie is. Niets in de wereld is onafhankelijk van elkaar.
Dat door het feit we nu met zijn allen SAMEN BEVEN we het belang van SAMEN LEVEN beseffen.
Dat wij niet zijn gemaakt om vijandig tegenover elkaar te staan.
Corona heeft ons laten beseffen dat zelfs de grootste en machtigste economieën machteloos kunnen staan tegen een virus. Dat geld en rijkdom niet zo waardevol zijn als gezondheid.
Dat menselijke waarden belangrijker zijn dan economische belangen. Dat het investeren in de gemeenschappelijke toekomst van de mensheid belangrijker is dan vele andere zaken.
Dat de mensheid haar rijkdom niet hoeft te gebruiken om elkaar te doden, maar om elkaar in leven te houden.
Nu bidden 7 miljard mensen in vele landen dat de onderzoeken zo snel mogelijk resultaat leveren. Maar naast deze onderzoeken heeft Corona ons laten beseffen dat er voldoende liefde en vertrouwen nodig is in de harten om de mensheid te dienen.
Eén virus laat ons inzien dat liefde de grootste kracht is om mensen te laten leven. Italianen gaan op de balkons van hun huizen zingen en bidden voor vrede en voor broederschap.
Onze jongeren gaan langs de rusthuizen en laten de ouderen voelen dat ze niet alleen zijn. Velen laten brieven achter bij hun buren om hen vrijwillig te helpen met allerlei zaken. Het is misschien een aanmoediging voor ons allen, gelovig of niet, om samen te komen en elkaar te steunen.
Ik hoop dat de hele mensheid blijft zingen over liefde, vriendschap en broederschap.
Misschien kunnen we op deze manier liefde laten heersen tegenover egoïsme en onverschilligheid.
Deze tijden vergelijk ik met een tuin. Enerzijds is er de storm dat het virus met zich meebrengt, anderzijds planten vele mensen nieuwe zaadjes van hoop, liefde, vertrouwen… Een nieuw maatschappelijk bewustzijn, een nieuwe geboorte van hoop en een bewustwording van het ethische in ieder van ons ontstaat.
Leren samen leven is een uitdaging en de beste middel hiervoor is dialoog. Want dankzij dialoog kunnen we streven naar een vreedzame samenleving met respect voor elkaars verschillen.
De hedendaagse wereld, geregeerd door een teugelloos wereldwijd kapitalisme, is in zware moeilijkheden. De kloof tussen rijk en arm blijft toenemen op een angstaanjagende manier. Niemand in enige leidinggevende positie lijkt dit in te zien of erom bekommerd te zijn. Onze planeet sterft, door verontreiniging en massale ecologische schade door tientallen jaren van economische ontwikkeling.
Er wordt meer en meer individualistisch en populistisch gedacht en gepraat.
Terwijl er ook veel collectieve trauma’s zijn; oorlog, armoede, racisme, discriminatie,…
In onze eigen geschiedenis vind je de aanwezigheid van Marokkaanse soldaten die voor de bevrijding van Europa kwamen vechten of Ottomaanse zeelui die in Nederland de protestante gemeenschap heeft beschermd. Terreuraanslagen die wij collectief hebben meegemaakt hebben slachtoffers onder ons allemaal gemaakt.
Maar we hebben ook collectieve successen. Denk maar aan het Belgisch elftal maar ook aan de bijzondere plaats die allochtone gemeenschappen innemen in onze economie… Een overwinning op Corona zal hopelijk ook een collectief succes worden.
Onze wonden maar ook vreugdes brengen ons dichter bij elkaar.
Heel het Corona-gebeuren versterkt bij mij het verantwoordelijkheidsgevoel om ook na te denken.
Dit is niet zomaar iets om, eens als het voorbij is, te vergeten. Juist andersom kan het een ommekeer zijn in vele maatschappelijke maar ook humane zaken. Zonder kritiek te willen uiten op wie of wat hierachter zit, denk ik bvb aan ons, de mens, die zich heer en meester waant van (bijna) alles. Maar kijk, één virus heeft ons klein gekregen. Al decennia lang lijden mensen maar ook de natuur door toedoen van andere mensen, denk maar aan de klimaatsverandering maar ook (kans) armoede, sociale achterstand etc…
De eenheid die vandaag ontstaat, heeft nooit echt bestaan in het bestrijden van al die maatschappelijke ziektes en kwalen.
Mijn hoop is dat Corona ons laat inzien dat we op de eerste plaats allemaal mensen zijn en dat we een grote verantwoordelijkheid dragen naar heel de mensheid toe. En dat we ons, na Corona, verder blijven inzetten voor elkaar en voor de hele mensheid.
De natuur heeft ons niet nodig, wij hebben de natuur nodig.
Ik besef voor mezelf de nietigheid en hoe klein ik eigenlijk ben. Anderzijds besef ik de verantwoordelijkheid die God/Allah aan ons heeft gegeven. Hij verklaart in de Koran de mens als zijn khalief op aarde. Maar gedraag ik mij ook zo?
Veel zaken om over na te denken en te praten.
Moge Allah/God, de mensheid zo snel mogelijk redden van deze ramp, de zieken spoedig genezen en kracht geven aan degenen die hun dierbaren hebben verloren. Moge Hij het zorgpersoneel, overheidsfunctionarissen en allen die zich inzetten om deze virusuitbraak te bestrijden, bijstaan.
In de Koran zegt Allah:
“Als iemand een leven redt, het is alsof hij het leven van de hele mensheid heeft gered”. Hieruit durf ik stellen dat alle zorgverleners vandaag redders van de gehele mensheid zijn.
Laten we op de eerste plaats, naast al onze naasten, ook aan hen denken en bidden voor hen.
Bahattin Koçak
Voorzitter Platform B